အမင္္...
မလိမၼာခ အေခ်ဘဝက
ရြာမွာဆိုးနိန္ မာန္ကိုတည္လွ်က္
အမင္အခ်စ္ သားလူမိုက္ေၾကာင့္
ငိုႀကီးပူျဖာ ဝမ္းနည္းစြာနန္႔
အမင္မ်က္ႏွာ ငယ္ခေရ။
အမင္...
အမင့္ရင္သြီး လူမိုက္ေလးကို
ယည္ေက်းလိမၼာ ဟိစီငွာဟု
မ်ားစြာျပဳျပင္ အမင္သင္လည္း
သြင္သင္မရ လက္မႇဳိင္ခ်ဗ်ာယ္
အမင္ေသာက ျဖစ္ခေရ။
အမင္...
ဟို...အခ်ိန္ခါက
ရြာမွလူမ်ား အမင္သားကို
ေယွာင္ဂတ္ပါလီ လူမိုက္ငယ္ဟု
ေဘးမွာခ်န္ထား ေျပာစကားနန္႔
စိမ္းကားစြာနန္႔ ေျပာျပန္ၾကလည္း
သားလွအမင္ ျပစ္မျမင္ဘဲ
အမင္ေမတၱာ လပိုင္သာခ။
အမင္...
အခ်ိန္ကာလ ေရာက္လာကလည္း
ရြာမွထြက္ခြါ ရက္လၾကာေညာင္း
ႏွစ္တိေျပာင္းေသာ္
ငယ္ေၾကာင္းျပန္ေတြး သားမိုက္ႀကြီးကို
ပီးဆပ္ဖို႔ရန္ စိတ္အားသန္လို႔
သာသနာဝန္ထမ္း ေက်ာင္းေတာ္လမ္းသို႔
ၿခီလွမ္းဦးတည္ သားလားနိန္ဗ်ာယ္
သာသနာခ်စ္အား အမင္သားမွာ
သာမေနျဖစ္ ေဂါင္းကိုရစ္၍
အမင္အႀကိဳက္ ဘဝသစ္မွာ
မိုက္ျပစ္ေလ်ာ့ျပယ္ ပီးဆပ္နိန္ဗ်ာယ္
အမင္ဂုဏ္ယူ ပါလီဖိ။
..................
၁-၇-၂၀၀၂
No comments:
Post a Comment
ေဒစာတိုပီစေခ်ကိုဖတ္ၿပီးေက သင့္အျမင္ကို႐ြီးထားခပါႏွ